Reisverslag: Varen, eat, pray, love, Friesland style!

Bij varen in de wat rustiger periodes zoals voor- en najaar komt ook dat andere bekende verhaal in gedachte, Robinson Crusoë.
Met name wanneer je aangelegd hebt aan een eilandje en even op ontdekkingstocht gaat.
Prachtig! Nederland is echter veel te mooi om je daar toe te beperken.
Als rechtgeaarde zeelui ga je ook in een vreemde haven de benen strekken. En dan 's ochtends naar de warme bakker voor vers brood, het leven is mooi.

Zoals ik al noemde, het weer was bij tijd en wijle wel onstuimig.  
Over het Sneekermeer stond een "nuvere poeste wiend" (dat is Gronings voor een harde wind). De golven braken op de romp en spatten bij tijd en wijlen tegen de ramen van de kap helemaal op het achterdek. Stoerrrrrr! Hoort wel een beetje bij bootje varen vind ik, leven met de weersomstandigheden. Zo mooi dan ook dat, zodra je onder de brug door bent die Sneekermeer verbind met de Terkaplester pollen, het water weer helemaal kalm is. Net als wij. We doen het rustig aan. Motor maakt 1000 tpm en we varen een kilometertje of negen per uur. Begin van de middag op plaats van bestemming. Lunch! Gebakken eitje op vers brood. 's Middags een spelletje, even wat lezen en een uiltje knappen. Het lijkt wel vakantie!

Doordat we al meer gevaren hebben, Friesland, Overijssel en Groningen zijn de revue al meer dan eens gepasseerd, zijn de plaatsjes bekend. Toch blijft het me verbazen hoezeer het uitzicht blijft boeien. Je ziet namelijk eigenlijk altijd, waar je ook vaart, mooie dingen. Schitterend om te zien hoe je in dit weidse land links een inktzwarte lucht ziet en rechts Sneek heerlijk in het zonnetje baadt.

Zo kabbelde het water langs de boot en ging de week voorbij.
Vrijdags hebben we haar (de Novia) weer in moeten leveren.
"Ik had nooit af moeten stappen!" Dat is wat ik dacht  op de terugreis naar huis.
Ik noemde al hoe heerlijk relaxed het op het water is. Het lijkt wel of de tijd dan langzamer gaat. Helaas merk je dat contrast eenmaal terug op de weg ook. Nauwelijks de haven uit werden we al geconfronteerd met "de automobilist" met haast en geen geduld.
Ik zie geen andere oplossing dan zoveel mogelijk op een boot te zijn om de broodnodige Zen in het systeem te houden.

Verslag van een weekje varen op de Novia door Remco en Sakia Feenstra